Ο Θεολογικός Διάλογος μεταξύ της Αγγλικανικής και της Ορθοδόξου Εκκλησίας μέρος Β'

Τα μέλη της Διεθνής Μικτής Θεολογικής Επιτροπής - Οξφόρδη 2010

Καρπός της τρίτης φάσης του διαλόγου μεταξύ της Αγγλικανικής και της Ορθοδόξου Εκκλησίας αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κείμενο με τον τίτλο "Η Εκκλησία του Τριαδικού Θεού", το οποίο παρουσιάστηκε στην Πάφο της Κύπρου το 2006. Τα κεφάλαια από τα οποία συναποτελείται το παρόν κείμενο είναι τα εξής:

1. Η Αγία Τριάδα και η Εκκλησία.

2. Ο Χριστός, το Άγιο Πνεύμα και η Εκκλησία.

3. Ο Χριστός, η Ανθρωπότητα και η Εκκλησία.

4. Επισκοπή, Επίσκοπος και το Πρωτείο.

5. Η Ιερωσύνη, ο Χριστός και η Εκκλησία.

6. Γυναίκες και Άνδρες. Λειτουργήματα και Εκκλησία.
7. Αίρεση, Σχίσμα και Εκκλησία.
8. Αποδοχή στην Ευχαριστία.

Στο κείμενο αυτό, όπως αναδεικνύεται και από τα παραπάνω κεφάλαια η κοινή επιτροπή μελέτησε το ζήτημα της εκκλησιολογίας σε σχέση με το μείζον θέμα της αποδοχής, της εκκλησιαστικής ποικιλίας και της εσωτερικής σχέσης και επίδρασης, που υφίσταται μεταξύ του πολιτισμού και της πίστης. Στο σημείο αυτό αξίζει ν’ αναφερθεί ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος το 1991 κατά τον ενθρονιστήριό του λόγο ανέφερε το εξής: «...να συνεχίσουμε με πληρότητα τη μακρά παράδοση των αδελφικών σχέσεων με την Αγγλικανική Εκκλησία...και να προωθήσουμε τον διάλογο μέχρι να επιτευχθεί η ενότητα εν τη πίστει». Πράγματι η προσέγγιση και η από κοινού μελέτη των εκκλησιολογικών θεμάτων κατέστησε δυνατή την αμοιβαία κατανόηση της φύσης των διαφορών, καθώς και την σκιαγράφηση των θεμάτων στα οποία υπάρχει σύγκληση και αμοιβαία αποδοχή. Όπως όλοι οι διμερείς θεολογικοί διάλογοι έτσι και αυτός πέρασε μέσα από τη διαδικασία της άρνησης, της αποδοχής, του ενθουσιασμού και της απογοήτευσης (ειδικά την περίοδο που η Αγγλικανική Εκκλησία πήρε την απόφαση να χειροτονεί γυναίκες).

Ο Μητρ. Περγάμου Ιωάννης με τον Αρχιεπ. του Καντέρμπουρι Δρ. Rowan Williams

Γενικά ως Ορθόδοξοι δυστυχώς θεωρούμε ότι η Αγγλικανική Εκκλησία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ακόμη κλάδος του Προτεσταντισμού, ο οποίος διατήρησε την έννοια και τη λειτουργία του επισκοπάτου. Οι γνώσεις μας είναι λίγο ως πολύ συγκεχυμένες για τους Αγγλικανούς. Καίριο ρόλο στη διδασκαλία τους διαδραματίζει η αρχή και η έννοια της περιεκτικότητας (comprehensiveness), ενώ παράλληλα είναι δεκτικοί σε κάθε κριτική θεώρηση του ανθρώπινου στοιχείου  που έχει εισχωρήσει στην Εκκλησία διαχρονικά. Κύρια αφετηρία και πηγή έμπνευσής τους είναι αναμφισβήτητα η Βίβλος. Η αυτοσυνειδησία τους ωστόσο βασίζεται στην θεμελιώδη αρχή ότι αποτελούν μία μεταρρυθμισμένη Καθολική Εκκλησία απαλλαγμένη από το δόγμα του πρωτείου και του αλάθητου που πρεσβεύει ο Ρωμαιοκαθολικισμός. Ίσως θα μπορούσε να λειτουργήσει ο διάλογος, ή μάλλον καλύτερα τα αποτελέσματα του διαλόγου με την Αγγλικανική Εκκλησία, ως ρυθμιστικός μεσάζων και εξισορροπητικός παράγοντας μεταξύ της Ρωμαιοκαθολικής και της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ας κλείσουμε αυτή τη μικρή μας αναφορά μ’ ένα απόσπασμα από το Πανορθόδοξο Συνέδριο του Βελιγραδίου του 1966: «...Θεωρούμε αυτό το πνεύμα του αμοιβαίου σεβασμού ως ένδειξη της καθοδηγήσεως του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο θα μας οδηγήσει στον κατάλληλο χρόνο, που μόνο ο Θεός γνωρίζει, προς το τέλος που επιδιώκουμε. Η Αγιώτατη Εκκλησία μας έχει διακηρύξει το καθήκον της να συμβάλει προς την κατεύθυνση της ενώσεως των Εκκλησιών και της ειρήνης όλων των ανθρώπων».

Μία χρήσιμη ιστοσελίδα και αναμφισβήτητα η πιο ενημερωμένη είναι η εξής: 

http://www.anglicancommunion.org